รัฐธรรมนูญฉบับวัฒนธรรมไทย หมายเหตุของผู้แปล ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 นิธิ เอียวสีวงศ์ ได้รับการสถาปนาให้เป็นหนึ่งในนักประวัติศาสตร์ที่สร้างสรรค์มากที่สุดของประเทศไทย ตั้งแต่ราวปี พ.ศ. 2528

เขาได้เขียนเรียงความขนาดยาวชุดหนึ่งซึ่งใช้มุมมองทางประวัติศาสตร์ในการวิเคราะห์สังคมและการเมืองสมัยใหม่ บทความนี้เป็นหนึ่งในบทความที่มีชื่อเสียงที่สุดของซีรี่ส์นี้ ปรากฏครั้งแรกในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2534 1 ในเดือนกุมภาพันธ์ของปีนั้น รัฐบาลทหาร (คสช.) ได้เข้ายึดอำนาจโดยการรัฐประหาร แทนที่รัฐบาลชุดแรกที่นำโดยนายกรัฐมนตรีที่มาจากการเลือกตั้งตั้งแต่ปี พ.ศ. 2519

ในตอนแรก การรัฐประหารได้รับการตอบรับอย่างดีจากสื่อมวลชนในกรุงเทพฯ ธุรกิจและชนชั้นกลาง แต่การสนับสนุนนี้ก็ค่อย ๆ สลายไปในปีต่อมา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนายพลร่างรัฐธรรมนูญซึ่งออกแบบมาเพื่อให้กองทัพกลับมามีบทบาททางการเมืองอีกครั้ง การประท้วงต่อต้านร่างกฎหมายนี้เริ่มขึ้นในเดือนเดียวกัน บทความนี้ปรากฏขึ้นและถึงจุดสูงสุดในวันที่ 17–20 พฤษภาคม พ.ศ. 2535 เมื่อทหารยิงใส่ฝูงชน วิกฤตการณ์นี้นำไปสู่การแก้ไขร่างรัฐธรรมนูญและฟื้นฟูระบอบรัฐสภาในระบอบประชาธิปไตย

เรียงความที่ปรากฏในพื้นหลังนี้ไม่สามารถล้มเหลวในการโต้เถียงและยังคงเป็นเช่นนี้ นิธีให้เหตุผลว่าความสัมพันธ์เชิงอำนาจและหลักการปฏิบัติการของการเมืองไทยแตกต่างอย่างมากจากที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญที่เป็นลายลักษณ์อักษรหลายฉบับ (และอันที่จริง หลักการวิเคราะห์ทางวิชาการส่วนใหญ่ใช้กัน) ในการแนะนำบทความของ Nidhi ในปี 1995

รวมถึงบทความนี้ ธงชัย วินิชกุล ตั้งข้อสังเกตว่ามุมมองของ Nidhi ในบทความนี้นำเสนอข้อมูลเชิงลึกที่ไม่เหมือนใครเกี่ยวกับการเมืองไทย แต่ก็ “ใกล้เคียงกับวาทกรรมปฏิกิริยามากเกินไป” 2

ตั้งแต่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจนถึงเผด็จการทหารสฤษดิ์ ธนะรัชต์ บรรดาผู้ปกครองได้บ่อนทำลายความแตกแยกโดยมองว่าเป็น “ฝรั่ง” และสร้างความชอบธรรมให้กับการปกครองของตนโดยนำเสนอว่าเป็น “ไทย” ธงชัยแนะนำว่าการนำรัฐธรรมนูญที่ได้รับแรงบันดาลใจจากตะวันตกมาใช้อาจเป็นวิธีที่ดีในการต่อสู้กับด้าน “มืด” ของความสัมพันธ์เชิงอำนาจซึ่ง Nidhi เรียกว่ารัฐธรรมนูญวัฒนธรรม

แต่อย่างที่ธงชัยตั้งข้อสังเกตไว้ ไม่มีใครสามารถเข้าใจผิดว่า Nidhi เป็นพวกปฏิกิริยาและขอโทษต่อระบอบเผด็จการ ความไม่ลงรอยกันเล็กๆ น้อยๆ  หน้ากากแอร์   ระหว่างธงชัยกับนิธิเป็นช่วงเวลาหนึ่งของการถกเถียงครั้งใหญ่ในหมู่ปัญญาชนไทยในช่วงเปลี่ยนผ่านจากยุคสงครามเย็นสู่ยุคโลกาภิวัตน์ บางคนแย้งว่าเส้นทางของการปรับปรุงให้ทันสมัย ​​ซึ่งถูกวางผังโดยทฤษฎีเสรีนิยมหรือมาร์กซิสต์ ยังคงเป็นความท้าทายที่ดีที่สุด

ต่อรูปแบบการปกครองแบบเก่า คนอื่นแย้งว่าความล้มเหลวของทั้งลัทธิคอมมิวนิสต์และประชาธิปไตยกำหนดว่าการเมืองใหม่จะต้องสร้างขึ้นจากความเข้าใจที่ถูกต้องมากขึ้นเกี่ยวกับสังคมและวัฒนธรรมท้องถิ่น โดยปราศจากเทเลวิทยาของลัทธิสมัยใหม่ บทความนี้ – และบทความอื่นๆ ในซีรีส์เดียวกัน – เป็นส่วนหนึ่งของการสนับสนุนของ Nidhi ในโครงการหลัง