ถ้าถามว่าหลักฐานต่างๆว่า เยติ นั้นมันจะมีอยู่จริงหรือไม่มันค่อนข้างที่จะมีอยู่น้อยมากๆถ้าจะเอาหลักฐานที่เห็นได้เด่นชัดมากที่สุดในยุคปัจจุบันมันก็จะเป็นพวกรอยเท้าต่างๆที่ได้มีการพบเห็นไม่ว่าจะพบเห็นบนภูเขาไม่ว่าจะเป็นทั้งในป่าหรือที่ต่างๆที่คาดว่ามันน่าจะเจอ เยติ ได้และอีกอย่างหนึ่งเลยก็คือเรื่องของภาพถ่ายแต่ภาพถ่ายตรงนี้

ในบางส่วนมันก็เป็นการแต่งขึ้นมาแต่ในบางส่วนมันก็ยังได้เป็นที่น่าสงสัยกันอยู่เหมือนกันเพราะในภาพถ่ายบางภาพถูกถ่ายได้จากกูเกิลเอิร์ธหลัมันก้ไม่สามารถที่จะหาคำตอบได้ว่าเจ้าสิ่งๆนี้ว่ามันคืออะไรและมันได้ขึ้นไปโผล่บนภูเขาหิมาลัยได้อย่างไรซึ่งตรงจุดนี้มันค่อนข้างที่มันหน้าสนใจเป็นอย่างมาก

แต่อีกอย่างหนึ่งที่น่าสนในและน่าสงสัยไม่แพ้กันเลยก็คือข่าวต่างๆที่ได้ถูกบันทึกเอาไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ที่ได้มีการพูดถึงการปรากฏตัวของ เยติ และการบุกมาทำร้ายของ เยติ ซึ่งข่าวที่โด่งดังที่สุดจะมีอยู่สองข่าวด้วยกันข่าวแรกได้เกิดเมื่อประมาณปี1974 โดยในข่าวนั้นได้บอกเอาไว้ว่าได้มีเด็กผู้หญิงชาวเชปาคนหนึ่งกำลังพาจามรีไปดื่มน้ำที่ลำธานแต่อยู่ดีๆ

เธอก็ได้รู้สึกว่าเหมือนมีใครที่กำลังจองมองเธออยู่แล้วจู่ๆก็ได้มีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่มีขนเต็มตัวบุกเข้ามาทำร้ายเธอจนเธอได้ส่งเสียงร้องดังออกมาแล้วก็ได้หมดสติไปและในเวลาต่อมาไม่นานเธอก็ฟื้นขึ้นมาปรากฎว่าจามารีของเด็กคนนี้ที่พามาดื่มน้ำทั้งหมดนั้นมันได้ตายหมดทุกตัวเลย

และที่มันได้น่าแปลกใจไปกว่านั้นเลยก็คือจามารีทุกตัวที่เด็กผู้หญิงคนนี้ได้หามาดื่มน้ำถูกบิดเขาจนผิดรูปและได้ถูกหักคอทุกตัวซึ่งตรงนี้คือเขาและที่โด่งดังมากเมื่อในปี1974และในช่วงเวลาต่อมาในปี1986ก็ได้มีอีกหนึ่งข่าวที่น่าสนใจเกี่ยวกับ เยติ โดยในข่าวเขาได้บอกเอาไว้ว่าได้มีชาวอิตาลีคนหนึ่ง

ที่ได้มีชื่อว่า Reinhold Messnerเขาก็ได้เล่าประสบการณ์ครั้งหนึ่งในระหว่างที่เขาได้กำลังเดินปีนเขาอบู่เขาก็ได้พบกับซากจามารีที่มีลักษณะการตายแบบเดียวกันกับเด็กผู้หญิงที่เป็นข่าวเมื่อปี1974แต่ของReinhold Messnerนั้นจะแตกต่างกัน

นิดหน่อยโดยเขาได้เล่าว่าในขณะที่เขากำลังเดินทางกลับบริเวณต้นเขาในช่วงค่ำๆเขาก็ได้เจอรอยเท้าขนาดใหญ่ที่ไม่น่าจะใช่รอยเท้าของมนุษย์ในช่วงระหว่างที่เขากำลังจะเดินทางและได้เจอเงามีชีวิตประหลาดขนาดใหญ่ที่มีขนหนาไปทั่วร่างกายอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่50เมตรเท่านั้นและยังยืนมองเขาอยู่นิ่งๆเขาก็เลยตัดสินใจรีบออกมาจากจุดนั้นแล้วก็หนีรอดออกมาได้

สนับสนุนโดย  เว็บพนันออนไลน์

เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้วตั้งแต่สมัยที่ฉันยังเป็นนักเรียนอยู่ในวันนั้นเป็นช่วงตอน 15:00 นพอดีซึ่งเป็นช่วงที่นักเรียนทุกคนจะเริ่มต้นกับบ้านหรือใครที่เรียนพิเศษก็จะเริ่มไปเรียนพิเศษตอนนี้ทุกวันนั้นทำได้ขอพ่อให้เรียนพิเศษนะพ่อกลับปฏิเสธว่าครอบครัวเราจำเป็นที่จะต้องใช้เงินในการดูแลและส่งเสียน้องดังนั้น

จึงไม่สามารถที่จะนำเงินไปให้ฉันได้ยินพิเศษได้จะถึงแม้จะได้ยินอย่างนั้นแต่ฉันก็ยังเป็นขอให้คุณครูสอนพิเศษฉันคือคุณครูก็เป็นคนที่ใจดีมากและตกลงที่จะสอนพิเศษให้ฟรีโดยไม่คิดเงินถ้าเป็นคุณครูผู้หญิงซึ่งมีชื่อว่าครูจิ๊บครูติ๊กสอนวิชาการแต่มีอยู่วันหนึ่งที่ฉันได้ฟังเรื่องผีมาเมื่อคืน

ดังนั้นในวันต่อมาตอนเรียนพิเศษซึ่งของคุณครูให้เล่าเรื่องผีให้ฟังเพราะคุณครูเคยบอกว่าตัวเองเคยเจอผีจริงๆกับตัวทุกคนขอร้องเป็นอย่างมากให้คุณครูยอมเล่าเรื่องแต่คุณครูก็ไม่ยอมรับสักทีสุดท้ายพวกเราจึงสัญญาว่าจะทำงานส่งครูให้เพิ่มเป็น 2 เท่าถ้าคุณครูเล่าให้ฟังอย่างนั้นคุณครูคิดสักพักแล้วก็จึงเล่าให้เราฟัง ว่า

  สมัยนั้นเป็นตอนที่คุณครูกำลังเป็นวัยรุ่นอยู่คุณครูถูกสั่งให้ไปดูและทำการดูแลค่ายอบรมซึ่งจะทำการอบรมที่โรงเรียนเก่าซึ่งมีอยู่นานมาแล้วซึ่งตอนนี้ก็ได้ปิดตัวลงไปแล้วซึ่งคุณครูของฉันหรือครูจิ๊บเดินทางไปกับเพื่อนสนิทที่เป็นคุณครูซึ่งมีชื่อว่าครูเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันและสุขสันต์ให้ไปอบรมค่ายที่นั่นที่เดียวกัน

ดังนั้นจึงไปด้วยกันซึ่งตอนนั้นคุณครูก็ได้พบกับบ้านพักของคุณครูและเพื่อนสนิทซึ่งห้องนอนของทั้งสองคนจะต้องนอนอยู่ในห้องเดียวกันที่ชั้นล่างชั้น 2 ได้ติดป้ายไว้อย่างชัดเจนว่าไม่ให้ขึ้นไปโดยเด็ดขาดไม่งั้นจะถูกเจ้าหน้าที่จับกุมและแจ้งข้อหาบุกรุกด้วยความที่กลัวว่า

โดนเจ้าหน้าที่จะดังนั้นเราจึงเลือกที่จะไม่สนใจข้างๆของห้องพักของคุณครูทั้งสองคนจะมีห้องรำไทยอยู่ทางขวาทางซ้ายจะเป็นห้องดนตรีไทยคุณครูไม่ได้สนใจแต่อยู่ๆเพื่อนของคุณครูก็เดินขึ้นไปสำรวจบนชั้นบนซึ่งก็คือครูเก๋านั่นเองก็เห็นอย่างนั้นคุณครูจึงเลือกที่จะเดินตามขึ้นไป

หลังจากนั้นอยู่ๆคุณครูก็ได้ยินเสียงเพลงเสียงจากดนตรีไทยยกตัวอย่างเช่นระนาดขึ้นตอนนั้นทั้งคุณครูรู้สึกงงเป็นอย่างมากหลังจากนั้นครูเขาก็ได้เห็นว่าเหมือนมีร่างดำๆวิ่งตัดหน้าผ่านไปและรู้สึกว่าร่างกำยำน้ำกำลังรำอยู่แต่พอคุณครูเขาและครูจิ๊บหันหลังไปก็ไม่มีอะไรทั้งสองคนงงมากซึ่งก็จะเป็นอย่างนี้ทุกครั้ง พี่ทั้งสองคนหันหลังกลับไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งจำขึ้นไปเรื่อยๆคุณครูทนไม่ไหวจึงลาออกจากโรงเรียนแล้วกลับบ้านไปจนสุดท้ายก็ได้มาทำงานที่นี่

สนับสนุนโดย  เว็บพนัน สมัครฟรี